سیفلیس چیست ؟ راه های انتقال ، درمان و عوارض این بیماری

سیفلیس یک عفونت مقاربیتی است . بیشتر اوقات، از طریق تماس جنسی گسترش می یابد. این بیماری به صورت زخمی شروع می شود که اغلب بدون درد است و معمولاً در ناحیه تناسلی، راست روده یا دهان ظاهر می شود. این بیماری از طریق تماس مستقیم با این زخم ها از فردی به فرد دیگر سرایت می کند. همچنین می تواند در دوران بارداری و زایمان و گاهی از طریق شیردهی به نوزاد منتقل شود.

پس از وقوع عفونت، باکتری سیفلیس می تواند سال ها بدون ایجاد علائم در بدن باقی بماند. اما عفونت می تواند دوباره فعال شود. بدون درمان، این بیماری می تواند به قلب، مغز یا سایر اندام ها آسیب برساند. می تواند تهدید کننده زندگی باشد.

سیفلیس اولیه را می توان درمان کرد، گاهی اوقات با یک واکسن دارویی به نام پنی سیلین. به همین دلیل مهم است که به محض مشاهده علائم سیفلیس، معاینه بهداشتی را انجام دهید. همه افراد باردار باید در اولین معاینه قبل از زایمان نیز آزمایش سیفلیس را انجام دهند.

در مورد بیماری های مقاربتی بیشتر بدانید

علائم سیفلیس

علائم در هر مرحله متفاوت است. اما ممکن است مراحل با هم تداخل داشته باشند. و علائم همیشه به یک ترتیب اتفاق نمی افتد. ممکن است سال ها بدون اینکه متوجه علائمی شوید، به باکتری سیفلیس آلوده شده باشید.

سیفلیس اولیه

اولین علامت این بیماری یک زخم کوچک به نام شانکر است. زخم اغلب بدون درد است. در نقطه ای که باکتری وارد بدن شما شده است ظاهر می شود. اکثر افراد مبتلا به این بیماری تنها یک شانکر را ایجاد می کنند. برخی افراد بیش از یک دریافت می کنند.

شانکر اغلب حدود سه هفته پس از تماس شما با باکتری سیفلیس ایجاد می شود. بسیاری از افرادی که سیفلیس دارند متوجه این شانس نیستند. دلیلش این است که معمولاً بدون درد است. همچنین ممکن است در داخل واژن یا راست روده پنهان باشد. شانکر به خودی خود در عرض 3 تا 6 هفته بهبود می یابد.

سیفلیس ثانویه

ممکن است در هنگام بهبودی اولین شانکر یا چند هفته پس از بهبودی، بثورات پوستی ایجاد شود.

بثورات ناشی از سیفلیس:

اغلب خارش ندارد.
ممکن است خشن، قرمز یا قهوه ای مایل به قرمز به نظر برسد.
ممکن است آنقدر کمرنگ باشد که دیدن آن سخت باشد.
بثورات اغلب از تنه بدن شروع می شود. که شامل قفسه سینه، ناحیه معده، لگن و پشت می شود. با گذشت زمان، ممکن است در اندام‌ها، کف دست‌ها و کف پا ظاهر شود.

همراه با بثورات، ممکن است علائمی مانند:

زخم های زگیل مانند در دهان یا ناحیه تناسلی
ریزش مو
دردهای عضلانی
تب
گلو درد
خستگی که به آن خستگی نیز می گویند.
کاهش وزن
غدد لنفاوی متورم
علائم سیفلیس ثانویه ممکن است خود به خود از بین بروند. اما بدون درمان، آنها می توانند ماه ها یا سال ها بیایند و بروند.

سیفلیس نهفته

اگر این بیماری تحت درمان قرار نگیرد، بیماری از مرحله ثانویه به مرحله نهفته منتقل می شود. به این مرحله نیز می گویند، زیرا هیچ علامتی ندارید. مرحله نهفته می تواند سال ها طول بکشد. علائم شما ممکن است هرگز عود نکند. اما بدون درمان، این بیماری ممکن است منجر به مشکلات سلامتی شود که به آن عوارض نیز می‌گویند.

سیفلیس سوم

پس از مرحله نهفته، تا 30 تا 40 درصد از افراد مبتلا به سیفلیس که تحت درمان قرار نمی‌گیرند، عوارضی به نام سیفلیس سوم دارند. نام دیگر آن سیفلیس دیررس است.

این بیماری ممکن است به موارد زیر آسیب برساند:

مغز
اعصاب
چشم
قلب
رگ های خونی
کبد
استخوان ها و مفاصل
این مشکلات ممکن است سال ها پس از عفونت اصلی و درمان نشده رخ دهد.

این بیماری که گسترش می یابد در هر مرحله می تواند مغز، نخاع، چشم ها و سایر قسمت های بدن را تحت تاثیر قرار دهد. این می تواند باعث مشکلات سلامتی جدی یا تهدید کننده زندگی شود.

سیفلیس مادرزادی

افراد باردار مبتلا به این بیماری می توانند این بیماری را به نوزادان خود منتقل کنند. نوزادان متولد نشده می توانند از طریق اندامی که مواد مغذی و اکسیژن را در رحم تامین می کند، به نام جفت، آلوده شوند. عفونت همچنین می تواند در هنگام تولد اتفاق بیفتد.

نوزادان مبتلا به سیفلیس مادرزادی ممکن است هیچ علامتی نداشته باشند. اما بدون درمان سریع، برخی از نوزادان ممکن است دچار موارد زیر شوند:

زخم و بثورات روی پوست
تب
نوعی از تغییر رنگ پوست و چشم ها به نام یرقان
گلبول های قرمز کافی وجود ندارد که به آن کم خونی می گویند.
تورم طحال و کبد
عطسه یا پر شدن بینی که به آن رینیت می گویند.
تغییرات استخوانی
علائم بعدی ممکن است شامل ناشنوایی، مشکلات دندانی و بینی زینی باشد، وضعیتی که در آن پل بینی فرو می ریزد.

نوزادان مبتلا به سیفلیس نیز ممکن است خیلی زود به دنیا بیایند. آنها ممکن است قبل از تولد در رحم بمیرند. یا ممکن است پس از تولد بمیرند.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر شما یا فرزندتان علائم سیفلیس دارید، با یکی از اعضای تیم مراقبت های بهداشتی خود تماس بگیرید. اینها می تواند شامل هر گونه ترشح غیرمعمول، زخم یا بثورات، به ویژه در ناحیه کشاله ران باشد.

همچنین برای سیفلیس آزمایش دهید اگر:

با فردی که ممکن است مبتلا به این بیماری باشد تماس جنسی داشته اید.
بیماری مقاربتی دیگری مانند HIV داشته باشید.
حامله هستند
به طور منظم با بیش از یک شریک رابطه جنسی داشته باشید.
رابطه جنسی محافظت نشده داشته باشید، یعنی رابطه جنسی بدون کاندوم.

راه انتقال سیفلیس

سیفلیس کل بدن شما را تحت تاثیر قرار می دهد. با این حال، اولین علامت سیفلیس یک زخم زخم مانند است. در جایی که باکتری در حین رابطه جنسی با پوست شما تماس پیدا می کند، ایجاد می شود. مناطق زیر جایی هستند که شما به احتمال زیاد زخم سیفلیس (شانکر) را پیدا خواهید کرد:

در زنان
روی فرج شما (آل تناسلی خارجی)
داخل یا اطراف واژن شما
اطراف مقعد یا داخل راست روده
روی لب یا در دهان
در مردان
روی آلت تناسلی یا کیسه بیضه
زیر پوست ختنه گاه آلت تناسلی شما
اطراف مقعد یا داخل راست روده
روی لب یا در دهان

علت

عامل سیفلیس یک باکتری به نام ترپونما پالیدوم است. شایع ترین راه انتشار سیفلیس از طریق تماس با زخم فرد مبتلا در حین رابطه جنسی واژینال، دهانی یا مقعدی است.

باکتری ها از طریق بریدگی ها یا خراش های جزئی در پوست یا پوشش داخلی مرطوب برخی از اعضای بدن وارد بدن می شوند.

سیفلیس در مراحل اولیه و ثانویه مسری است. گاهی اوقات در اوایل دوره نهفته نیز مسری است که در عرض یک سال پس از آلوده شدن اتفاق می افتد.

در موارد کمتر، سیفلیس می تواند با بوسیدن یا لمس یک زخم فعال روی لب ها، زبان، دهان، سینه ها یا اندام تناسلی گسترش یابد. همچنین می تواند در دوران بارداری و زایمان و گاهی از طریق شیردهی به نوزادان منتقل شود.

سیفلیس را نمی توان از طریق تماس گاه به گاه با اشیایی که فرد آلوده لمس کرده است، سرایت کرد.

بنابراین با استفاده از همان توالت، وان حمام، لباس، ظروف غذاخوری، دستگیره در، استخر یا جکوزی نمی توانید آن را بگیرید.

پس از درمان، سیفلیس به خودی خود عود نمی کند. اما اگر با زخم سفلیس کسی تماس داشته باشید، می توانید دوباره آلوده شوید.

عوامل خطر

خطر ابتلا به سیفلیس بیشتر است اگر:

رابطه جنسی محافظت نشده داشته باشید.
با بیش از یک شریک رابطه جنسی داشته باشید.
با HIV زندگی کنید، ویروسی که در صورت عدم درمان باعث ایجاد ایدز می شود.
احتمال ابتلا به سیفلیس برای مردانی که با مردان رابطه جنسی دارند نیز بیشتر است. خطر بالاتر ممکن است تا حدی با دسترسی کمتر به مراقبت های بهداشتی و استفاده کمتر از کاندوم در میان این گروه مرتبط باشد. یکی دیگر از عوامل خطر برای برخی از افراد در این گروه شامل رابطه جنسی اخیر با شریک زندگی است که از طریق برنامه های رسانه های اجتماعی پیدا شده است.

عوارض سیفلیس

بدون درمان، سیفلیس می تواند منجر به آسیب در سراسر بدن شود. سیفلیس همچنین خطر ابتلا به HIV را افزایش می دهد و می تواند مشکلاتی را در دوران بارداری ایجاد کند. درمان می تواند به جلوگیری از آسیب کمک کند. اما نمی تواند آسیبی را که قبلاً رخ داده است، ترمیم یا معکوس کند.

برجستگی ها یا رشدهای کوچک

به ندرت در مراحل پایانی سیفلیس، برجستگی هایی به نام لثه روی پوست، استخوان ها، کبد یا هر اندام دیگری ایجاد می شود. اغلب لثه ها پس از درمان با دارویی به نام آنتی بیوتیک از بین می روند.

مشکلات عصبی

سیفلیس می تواند مشکلات زیادی را در مغز، پوشش آن یا نخاع ایجاد کند. این مسائل عبارتند از:

سردرد
سکته
مننژیت، بیماری که لایه های محافظ بافت اطراف مغز و نخاع را ملتهب می کند.
سردرگمی، تغییرات شخصیتی یا مشکل در تمرکز.
علائمی که شبیه زوال عقل هستند، مانند از دست دادن حافظه، قضاوت و مهارت های تصمیم گیری.
ناتوانی در حرکت دادن برخی از اعضای بدن که به آن فلج می گویند.
مشکل در ایجاد یا حفظ نعوظ که به آن اختلال نعوظ می گویند.
مشکلات مثانه
مشکلات چشمی
بیماری که به چشم سرایت می کند سیفلیس چشمی نامیده می شود. می تواند باعث شود:

درد یا قرمزی چشم
کوری
مشکلات گوش
بیماری که به گوش سرایت می کند اتوسیفلیس نام دارد. علائم می تواند شامل موارد زیر باشد:

کم شنوایی.

صدای زنگ در گوش که به آن وزوز گوش می گویند.
احساس اینکه شما یا دنیای اطراف شما در حال چرخش است که به آن سرگیجه می گویند.

مشکلات قلبی و عروقی

این ممکن است شامل برآمدگی و تورم آئورت – شریان اصلی بدن – و سایر رگ‌های خونی باشد. سیفلیس همچنین ممکن است به دریچه های قلب آسیب برساند.

عفونت HIV

زخم های سیفلیس در اندام تناسلی خطر ابتلا یا انتشار HIV از طریق رابطه جنسی را افزایش می دهد. زخم سیفلیس می تواند به راحتی خونریزی کند. این یک راه آسان برای ورود HIV به جریان خون در طول رابطه جنسی فراهم می کند.

عوارض بارداری و زایمان

اگر باردار هستید، می توانید سیفلیس را به جنین خود منتقل کنید. سیفلیس مادرزادی خطر سقط جنین، مرده‌زایی یا مرگ نوزاد را در چند روز پس از تولد افزایش می‌دهد.

تشخیص سیفلیس

ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما در مورد سابقه جنسی شما، از جمله اینکه آیا رابطه جنسی ایمن انجام می دهید یا خیر، می پرسد. مهم است که در این بحث صادق باشیم. ارائه دهنده شما می تواند به ارزیابی خطر شما کمک کند و آزمایش هایی را برای سایر بیماری های مقاربتی توصیه کند.

برای آزمایش سیفلیس، پزشک شما را معاینه می کند و نمونه خون می گیرد تا علائم عفونت را بررسی کند. ارائه دهنده شما ممکن است مقداری مایع یا تکه کوچکی از پوست را از زخم سیفلیس خارج کند و زیر میکروسکوپ به آن نگاه کند. تنها راه برای اطمینان از اینکه آیا سیفلیس دارید یا خیر، مراجعه به ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی و انجام یک آزمایش آزمایشگاهی است.

مدیریت و درمان

ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما سیفلیس را با آنتی بیوتیک درمان می کند. آنتی بیوتیک ها نوعی دارویی هستند که عفونت های باکتریایی را درمان می کنند. پنی سیلین رایج ترین داروی مورد استفاده برای سیفلیس است. اینکه چه مقدار دارو نیاز دارید و چه مدت آن را مصرف می کنید به مرحله و علائم سیفلیس شما بستگی دارد.

حتی اگر زخم یا بثورات از بین برود، باید تمام آنتی بیوتیک های خود را تمام کنید. مهم است که با هر کسی که در دو سال گذشته با او رابطه جنسی داشته اید تماس بگیرید و به آنها بگویید که باید آزمایش شوند.

پزشک پس از درمان سیفلیس خون شما را آزمایش می کند تا مطمئن شود که عفونت از بین رفته است. شما می توانید پس از درمان مجدداً به سیفلیس مبتلا شوید، بنابراین مطمئن شوید که رابطه جنسی ایمن داشته باشید و در صورت افزایش خطر ابتلا به سیفلیس، به طور منظم آزمایش دهید.

پیشگیری

هیچ واکسنی برای سیفلیس وجود ندارد. برای کمک به جلوگیری از گسترش سیفلیس، نکات زیر را دنبال کنید:

رابطه جنسی ایمن داشته باشید یا رابطه جنسی نداشته باشید

تنها راه قطعی برای جلوگیری از تماس با باکتری سیفلیس این است که رابطه جنسی نداشته باشید. به این میگن پرهیز. اگر فردی از نظر جنسی فعال باشد، رابطه جنسی ایمن تر به معنای رابطه طولانی مدت است که در آن شما و شریک زندگیتان فقط با یکدیگر رابطه جنسی دارید و هیچ یک از شما آلوده نیستید. قبل از اینکه با فرد جدیدی رابطه جنسی داشته باشید، هر دو باید برای سیفلیس و سایر عفونت های مقاربتی (STI) آزمایش دهید.

استفاده از کاندوم

کاندوم می تواند خطر ابتلا یا انتشار سیفلیس را کاهش دهد. اما کاندوم فقط در صورتی کار می کند که زخم های سیفلیس فرد مبتلا را بپوشاند. سایر انواع پیشگیری از بارداری خطر ابتلا به سیفلیس را کاهش نمی دهد.
مراقب الکل باشید و از مواد مخدر خیابانی دوری کنید. نوشیدن بیش از حد الکل یا مصرف مواد مخدر می تواند مانع قضاوت شما شود. هر یک می تواند منجر به رابطه جنسی ناامن شود.

با احتیاط شیر مادر بدهید

اگر زخم در یک یا هر دو سینه وجود داشته باشد، سیفلیس می‌تواند از والدین به نوزاد در طول شیردهی منتقل شود. این می تواند زمانی اتفاق بیفتد که نوزاد یا تجهیزات پمپاژ زخم را لمس کند. برای اینکه این اتفاق نیفتد، شیر مادر را از سینه با زخم پمپ کنید یا با دست بیرون بیاورید. این کار را تا زمان بهبود زخم انجام دهید. اگر پمپ شما زخمی را لمس کرد، شیری را که به تازگی پمپ کرده اید خلاص کنید.

داروی داکسی سایکلین

دارویی به نام داکسی سایکلین ممکن است گزینه ای برای جلوگیری از عفونت در میان افرادی باشد که در معرض خطر بالاتر از میانگین ابتلا به سیفلیس هستند. گروه های پرخطر شامل مردانی هستند که با مردان رابطه جنسی دارند و زنان تراجنسیتی.

مصرف داکسی سایکلین در عرض 3 روز پس از فعالیت جنسی، خطر عفونت با باکتری هایی که باعث سیفلیس می شوند را کاهش می دهد. متخصص مراقبت های بهداشتی شما می تواند داکسی سایکلین و هر آزمایشی را که نیاز دارید در حین مصرف دارو تجویز کند.

سخن پایانی

سیفلیس یک بیماری بسیار مسری است که اغلب از طریق تماس جنسی ایجاد می شود. در صورت درمان صحیح با آنتی بیوتیک، 100% قابل درمان است. اگر عفونت شما درمان نشود، حتی اگر علائم شما از بین برود، می تواند باعث مشکلات سلامتی بسیار جدی و طولانی مدت و حتی مرگ شود. اگر فکر می کنید مبتلا به سیفلیس هستید یا در معرض سیفلیس قرار گرفته اید، فوراً با پزشک خود صحبت کنید.