انواع آکنه و روشهای درمان دارویی و خانگی

آکنه یک بیماری پوستی است که زمانی رخ می دهد که فولیکول های مو با چربی و سلول های مرده پوست مسدود می شوند. باعث ایجاد جوش های سر سفید، سر سیاه یا جوش می شود. آکنه بیشتر در بین نوجوانان دیده می شود، اگرچه افراد در هر سنی را تحت تاثیر قرار می دهد.

درمان های موثر آکنه در دسترس هستند، اما آکنه می تواند پایدار باشد. جوش‌ها و برآمدگی‌ها به آرامی بهبود می‌یابند، و وقتی یکی شروع به از بین رفتن می‌کند، به نظر می‌رسد که سایر جوش‌ها ظاهر می‌شوند.

بسته به شدت، آکنه می تواند باعث ناراحتی عاطفی و زخم روی پوست شود. هرچه زودتر درمان را شروع کنید، خطر ابتلا به چنین مشکلاتی کاهش می یابد.

انواع آکنه

انواع مختلفی از آکنه وجود دارد، از جمله:

آکنه کیستیک: این نوع باعث ایجاد جوش ها و ندول های عمیق و چرکی می شود. اینها می توانند اسکار ایجاد کنند.

آکنه قارچی: آکنه قارچی زمانی اتفاق می‌افتد که مخمر در فولیکول‌های مو انباشته شود. اینها می توانند خارش و ملتهب باشند.

آکنه هورمونی: این نوع بر بزرگسالانی که تولید بیش از حد سبوم دارند که منافذ آنها را مسدود می کند، تأثیر می گذارد.

آکنه ندولار: آکنه ندولار شکل شدیدیاست که باعث ایجاد جوش در سطح پوست و توده های حساس و ندولار در زیر پوست شما می شود.

همه این اشکال می توانند بر اعتماد به نفس شما تأثیر بگذارند و آکنه کیستیک و ندولار می تواند منجر به آسیب دائمی پوست به شکل زخم شود. بهتر است زودتر از یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی کمک بگیرید تا آنها بتوانند بهترین گزینه(های) درمانی را برای شما تعیین کنند.

علائم آکنه

علائم این عارضه روی پوست شما عبارتند از:

جوش (پوستول): برجستگی های پر از چرک (پاپول).

پاپول ها: برآمدگی های کوچک و تغییر رنگ، اغلب قرمز تا بنفش یا تیره تر از رنگ طبیعی پوست شما.

جوش های سر سیاه: منافذ مسدود شده با رویه سیاه.

سرسفید: منافذ مسدود شده با رویه سفید.

ندول ها: توده های بزرگ زیر پوست شما که دردناک هستند.

کیست ها: توده های دردناک پر از مایع (چرکی) زیر پوست شما.

آکنه می تواند خفیف باشد و باعث ایجاد چند جوش گاه به گاه شود، یا می تواند متوسط ​​باشد و باعث ایجاد پاپول های التهابی شود. آکنه شدید باعث ایجاد ندول و کیست می شود.

چه چیزی باعث آکنه می شود؟

مسدود شدن فولیکول ها یا منافذ مو باعث ایجاد این عارضه می شود. فولیکول های مو لوله های کوچکی هستند که یک تار از موهای شما را نگه می دارند. چندین غدد وجود دارند که در فولیکول های مو تخلیه می شوند. هنگامی که مواد بیش از حد در داخل فولیکول موهای شما باشد، گرفتگی ایجاد می شود. منافذ شما ممکن است با موارد زیر مسدود شود:

سبوم: یک ماده روغنی است که یک سد محافظ برای پوست شما ایجاد می کند.

باکتری ها: مقادیر کمی از باکتری ها به طور طبیعی روی پوست شما زندگی می کنند. اگر بیش از حد باکتری دارید، می تواند منافذ شما را مسدود کند.

سلول های مرده پوست: سلول های پوست شما اغلب می ریزند تا فضای بیشتری برای رشد سلول ها ایجاد شود. هنگامی که پوست شما سلول های مرده پوست را آزاد می کند، آنها می توانند در فولیکول های مو گیر کنند.

وقتی منافذ شما مسدود می شود، موادی فولیکول مو را مسدود می کند و جوش ایجاد می کند. این باعث ایجاد التهاب می شود که به صورت درد و تورم احساس می کنید. شما همچنین می توانید التهاب را از طریق تغییر رنگ پوست، مانند قرمزی اطراف جوش مشاهده کنید.

محرک های آکنه

بعضی چیزها در محیط شما باعث ایجاد آکنه می شوند یا می توانند آن را را بدتر کنند، از جمله:

پوشیدن لباس های تنگ و روسری مانند کلاه و کلاه ایمنی ورزشی.

آلودگی هوا و شرایط آب و هوایی خاص به ویژه رطوبت بالا.

استفاده از محصولات مراقبت شخصی روغنی یا چرب، مانند لوسیون ها و کرم های سنگین، یا کار در محلی که به طور معمول با گریس در تماس است، مانند کار در رستوران با روغن سرخ کردنی.

استرس که باعث افزایش هورمون کورتیزول می شود.

عوارض جانبی داروها.

غذاها

برخی از مطالعات، غذاها و رژیم های غذایی خاص را با آکنه مرتبط می کنند، مانند:

شیر بدون چربی
پروتئین آب پنیر
رژیم های غذایی سرشار از قند
در حالی که رژیم های غذایی با قند بالا ممکن است منجر به شیوع آکنه شود، شکلات مستقیماً با آن مرتبط نیست.

برای کاهش خطر ابتلا یک رژیم غذایی متعادل و مغذی با مقدار زیادی میوه و سبزیجات تازه، به ویژه آنهایی که سرشار از ویتامین C و بتاکاروتن هستند، انتخاب کنید که به کاهش التهاب کمک می کند.

هورمون ها و آکنه

آکنه تا حد زیادی یک وضعیت هورمونی است که توسط هورمون های آندروژن، به ویژه تستوسترون ایجاد می شود. این معمولاً در سالهای نوجوانی و جوانی فعال می شود. همچنین ممکن است متوجه ایجاد این عارضه در حوالی دوره قاعدگی در نتیجه فعالیت هورمونی شوید. حساسیت به این هورمون ها – همراه با باکتری های سطحی روی پوست و موادی که از غدد بدن شما آزاد می شود – می تواند منجر به این عارضه شود.

راه های درمان

راه های مختلفی برای درمان وجود دارد. هر نوع درمان بر اساس سن شما، نوع و شدت آن متفاوت است. یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی ممکن است مصرف داروهای خوراکی، استفاده از داروهای موضعی یا استفاده از درمان های دارویی را برای درمان پوست شما توصیه کند. هدف از درمان جلوگیری از ایجاد جوش های جدید و التیام لک های موجود روی پوست شما است.

داروهای موضعی آکنه

پزشک شما ممکن است استفاده از یک داروی موضعی را برای درمان پوست خود توصیه کند. شما می توانید این داروها را به طور مستقیم روی پوست خود مانند لوسیون یا مرطوب کننده بمالید. این می تواند شامل محصولاتی باشد که حاوی یکی از مواد زیر باشد:

بنزوئیل پراکسید: این به عنوان یک محصول بدون نسخه به عنوان ژل یا شستشو در دسترس است. این باکتری های سطحی را هدف قرار می دهد که اغلب آکنه را تشدید می کند. غلظت های کمتر و فرمولاسیون های شستشو کمتر باعث تحریک پوست شما می شود.

اسید سالیسیلیک: به عنوان پاک کننده یا لوسیون بدون نسخه در دسترس است. این به برداشتن لایه بالایی پوست آسیب دیده کمک می کند. اسید سالیسیلیک سلول های مرده پوست را حل می کند تا از گرفتگی فولیکول های مو جلوگیری کند.

اسید آزلائیک: این یک اسید طبیعی است که در غلات مختلف مانند جو، گندم و چاودار یافت می شود. میکروارگانیسم های روی پوست را از بین می برد و تورم را کاهش می دهد.

رتینوئیدها (مشتقات ویتامین A): رتینول مانند Retin-A®، Tazorac® و Differin® که بدون نسخه در دسترس است، جوش‌های سرسیاه و سرسفید را از بین می‌برد و به جلوگیری از مسدود شدن منافذ، اولین نشانه‌های آکنه کمک می‌کند.

آنتی بیوتیک ها: آنتی بیوتیک های موضعی مانند کلیندامایسین و اریترومایسین باکتری های سطحی را که تشدید و باعث آکنه می شوند را کنترل می کنند. آنتی بیوتیک ها زمانی که با بنزوئیل پراکسید ترکیب شوند موثرتر هستند.

داپسون: داپسون یک ژل موضعی است که خاصیت ضد باکتریایی نیز دارد. آکنه ملتهب را درمان می کند.

داروهای خوراکی

داروهای خوراکی قرص هایی هستند که برای پاک کردن آکنه از طریق دهان مصرف می کنید. انواع داروهای آکنه خوراکی می تواند شامل موارد زیر باشد:

آنتی بیوتیک ها: آنتی بیوتیک ها آکنه های ناشی از باکتری ها را درمان می کنند. آنتی بیوتیک های رایج برای آکنه عبارتند از تتراسایکلین، مینوسیکلین و داکسی سایکلین. اینها برای آکنه های متوسط ​​تا شدید بهترین هستند.

ایزوترتینوئین: ایزوترتینوئین یک رتینوئید خوراکی است. ایزوترتینوئین اندازه غدد چربی را کوچک می کند که به شکل گیری آکنه کمک می کند.

داروهای ضد بارداری: استفاده از برخی از داروهای ضد بارداری گاهی اوقات می تواند به زنان مبتلا به آکنه کمک کند. سازمان غذا و دارو چندین نوع قرص ضد بارداری را برای درمان آکنه تایید کرده است. برخی از نام های تجاری عبارتند از Estrostep®، Beyaz®، Ortho Tri-Cyclen® و Yaz®. این قرص ها حاوی ترکیبی از استروژن و پروژسترون هستند.

هورمون درمانی: هورمون درمانی برای برخی از افراد مبتلا به آکنه مفید است، به خصوص کسانی که در طول قاعدگی شعله ور شدن آکنه را تجربه می کنند یا دوره های نامنظمی دارند که ناشی از آندروژن اضافی است. هورمون درمانی ممکن است به شکل قرص های استروژن و پروژسترون با دوز پایین (قرص های ضد بارداری) یا دارویی به نام اسپیرونولاکتون باشد که اثر برخی هورمون ها را در سطح فولیکول های مو و غدد چربی شما مسدود می کند.

درمان های اضافی آکنه

اگر داروهای موضعی یا خوراکی برای آکنه شما خوب کار نمی کنند، یا اگر اسکار آکنه دارید، یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی ممکن است انواع مختلفی از درمان ها را برای پاکسازی پوست شما توصیه کند، از جمله:

استروئیدها: استروئیدها می توانند آکنه شدید را با تزریق به ندول های بزرگ برای کاهش التهاب درمان کنند.

لیزر: لیزر و نور درمانی اسکار آکنه را درمان می کند. لیزر گرما را به کلاژن زخمی زیر پوست شما می رساند. این به پاسخ ترمیم زخم بدن شما برای ایجاد کلاژن جدید و سالم متکی است که رشد پوست جدید را برای جایگزینی آن تشویق می کند.

لایه برداری شیمیایی: در این درمان از مواد شیمیایی مخصوص برای برداشتن لایه رویی پوست قدیمی استفاده می شود. پس از برداشتن لایه رویی پوست، پوست جدید صاف تر می شود و می تواند آکنه را کاهش دهد.

مراجعه به پزشک

اگر درمان های خودمراقبتی آکنه شما را از بین نمی برد، به پزشک مراقبت های اولیه خود مراجعه کنید. او می تواند داروهای قوی تری تجویز کند. اگر آکنه ادامه یابد یا شدید باشد، ممکن است بخواهید از یک پزشک متخصص پوست (متخصص پوست یا متخصص پوست کودکان) به دنبال درمان پزشکی باشید.

برای بسیاری از زنان، آکنه ممکن است برای چندین دهه باقی بماند و یک هفته قبل از قاعدگی عود می کند. این نوع آکنه بدون درمان در زنانی که از داروهای ضد بارداری استفاده می کنند از بین می رود.

در افراد مسن، شروع ناگهانی آکنه شدید ممکن است نشانه بیماری زمینه ای باشد که نیاز به مراقبت پزشکی دارد.

سازمان غذا و داروی آمریکا هشدار می دهد که برخی از لوسیون های رایج آکنه بدون نسخه، پاک کننده ها و سایر محصولات پوستی می توانند واکنش جدی ایجاد کنند. این نوع واکنش بسیار نادر است، بنابراین آن را با قرمزی، سوزش یا خارشی که در مناطقی که داروها یا محصولات مصرف کرده‌اید رخ می‌دهد، اشتباه نگیرید.

اگر پس از استفاده از یک محصول پوستی دچار موارد زیر شدید، به دنبال کمک فوری پزشکی باشید:

غش
دشواری در تنفس
تورم چشم ها، صورت، لب ها یا زبان
سفتی گلو

درمان با آنتی بیوتیک ها

آنتی بیوتیک ها داروهایی هستند که باکتری ها را هدف قرار می دهند. باکتری ها می توانند منافذ شما را مسدود کرده و باعث آکنه شوند. برخی از آنتی بیوتیک هایی که آکنه را درمان می کنند نیز می توانند التهاب را کاهش دهند. آنتی بیوتیک ها مسئول موارد زیر هستند:

جلوگیری از ورود باکتری ها به بدن شما
از بین بردن باکتری ها
جلوگیری از تکثیر باکتری ها
اگر آکنه ناشی از باکتری دارید یا عفونت دارید، یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی آنتی بیوتیک را توصیه می کند. آنتی‌بیوتیک‌ها عفونت را از بین می‌برند، اگر باکتری وارد جوش‌های پوسته شده شود که می‌تواند متورم و دردناک شود. این دارو درمانی برای آکنه نیست و برای درمان آکنه نباید آن را طولانی مدت مصرف کنید.

روش های خانگی

اگر آکنه دارید، می توانید یک روال مراقبت از پوست در خانه را شروع کنید تا به رفع آکنه کمک کنید:

پوست خود را حداقل یک بار در روز با آب گرم (نه داغ) و یک پاک کننده ملایم بشویید. پاک کننده ها محصولات مراقبت از پوست بدون نسخه هستند که به تمیز کردن پوست شما کمک می کنند.

بعد از ورزش یا عرق کردن، پوست خود را بشویید.

از استفاده از محصولات مراقبت از پوست با الکل، مواد قابض، تونرها و لایه بردارها که می توانند پوست شما را تحریک کنند، خودداری کنید.

در پایان روز یا قبل از رفتن به رختخواب آرایش را پاک کنید.

یک مرطوب کننده بدون روغن انتخاب کنید تا بعد از پاکسازی روی پوست خود بمالید.

از ترکیدن، برداشتن یا فشار دادن آکنه خودداری کنید. اجازه دهید پوست شما به طور طبیعی بهبود یابد تا از ایجاد جای زخم روی پوست خود جلوگیری کنید.

اگر روال مراقبت از پوست در خانه شما در درمان آکنه موثر نیست، به یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی مراجعه کنید.

پیشگیری از آکنه

همیشه نمی توان به طور کامل از آکنه جلوگیری کرد، اما می توانید اقدامات خاصی را در خانه انجام دهید تا به کاهش احتمال بروز جوش یا آکنه کمک کنید.

این نکات را امتحان کنید:

روزانه صورت خود را با یک شوینده بدون روغن بشویید.

برای کمک به حذف چربی اضافی، یک پاک کننده آکنه OTC را امتحان کنید.

از لوازم آرایشی مبتنی بر آب یا محصولاتی با برچسب “غیر کومدوژنیک” استفاده کنید – این بدان معناست که کمتر احتمال دارد منافذ شما را مسدود کنند.

از محصولات مراقبت از پوست و آرایش حاوی روغن خودداری کنید.

همیشه قبل از خواب آرایش را پاک کنید و پوست خود را کاملا تمیز کنید.

بعد از ورزش صورت خود را دوش بگیرید یا بشویید.

موهای بلند را به پشت ببندید تا از روی صورت خود دور نشوند.

از کلاه های تنگ، هدبند و لباس هایی که نواحی مستعد جوش را می پوشانند خودداری کنید.

یک رژیم غذایی متعادل داشته باشید و هیدراته بمانید.

اقداماتی را برای کاهش استرس انجام دهید.

یک متخصص پوست می تواند نکات و راهنمایی های بیشتری در مورد مدیریت و پیشگیری از آکنه ارائه دهد.

خلاصه

آکنه می تواند سخت باشد، اما بسیاری از درمان های موثر می توانند به کاهش جوش ها و التیام پوست شما کمک کنند.

اگر همچنان جوش‌های دردناک یا مداوم را تجربه می‌کنید، یک متخصص پوست می‌تواند با ایجاد یک برنامه درمانی که برای پوست شما کار می‌کند و جای زخم را کاهش می‌دهد، حمایت کند.