اختلال نعوظ زمانی رخ می دهد که فرد مبتلا نتواند نعوظ را به اندازه کافی برای رابطه جنسی نگه دارد. همچنین زمانی رخ می دهد که آلت تناسلی به اندازه کافی نعوظ برای داشتن رابطه جنسی نداشته باشد. افراد مبتلا همچنین ممکن است به طور کلی میل جنسی کمتری داشته باشند.

برخی از افراد ممکن است از درمان‌های طبیعی، خانگی یا تغییرات سبک زندگی برای درمان اختلال نعوظ استفاده کنند. اینها عبارتند از جینکو بیلوبا، جینسنگ، طب سوزنی و یوگا. با این حال، درمان های پزشکی ممکن است برای رفع یک علت زمینه ای ضروری باشد.

تعریف اختلال نعوظ

اختلال نعوظ یک بیماری شایع است که به ناتوانی مکرر در ایجاد یا حفظ نعوظ با سفتی و مدت زمان کافی برای مقاربت جنسی اشاره دارد.

این اختلال می تواند ناشی از عوامل فیزیکی یا روانی منبع قابل اعتماد باشد، مانند مشکلات جریان خون یا اضطراب ناشی از عملکرد جنسی.

این غیر معمول نیست که گاهی اوقات مشکلاتی را در نعوظ تجربه کنید. با این حال، اگر به طور معمول اتفاق بیفتد و زندگی فرد را مختل کند، می‌توانند درمان‌های مختلفی را امتحان کنند.

نحوه درمان اختلال نعوظ

اختلال زمانی اتفاق می افتد که جریان خون منبع مطمئن به آلت تناسلی محدود باشد. تعیین علت آن می تواند به افراد در یافتن مناسب ترین درمان ها کمک کند.

در برخی موارد، اختلال نعوظ یک علت فیزیکی دارد، مانند یک وضعیت سلامت قابل درمان یا مشکل گردش خون. درمان هر گونه شرایط زمینه ای کمک خواهد کرد. افراد می توانند اقداماتی را برای تقویت گردش خون خود انجام دهند، مانند انجام ورزش منظم، ترک سیگار در صورت لزوم و ایجاد تغییرات در رژیم غذایی.

پزشک همچنین ممکن است داروهای تجویزی مانند سیلدنافیل (ویاگرا) را توصیه کند.

این اختلال همچنین می تواند به دلیل استرس، عوامل رابطه یا عوامل عاطفی مانند اضطراب، افسردگی یا تروما رخ دهد. درمان های سلامت روان و مشاوره رابطه می تواند کمک کننده باشد.

برخی از افراد نیز درمان های طبیعی یا جایگزین را امتحان می کنند، از جمله قرص های بدون نسخه ، داروهای گیاهی و طب سوزنی.

درک خطرات احتمالی مرتبط با درمان های ، به ویژه داروهای طبیعی، که سازمان غذا و دارو آنها را تایید نکرده است، مهم است.

درمان های طبیعی

در حالی که بسیاری از درمان های طبیعی در فروشگاه ها و به صورت آنلاین در دسترس هستند

سازمان غذا و دارو استفاده از محصولات طبیعی را برای اختلال نعوظ توصیه نمی کند زیرا هیچ مرجع معتبری آنها را برای ایمنی یا اثربخشی تنظیم نمی کند. این محصولات اغلب حاوی ترکیبات نامشخص، دوزهای نامناسب داروهای تجویزی یا دوزهای متفاوتی از مواد تشکیل دهنده هستند که در برچسب نشان داده شده است.

بنیاد مراقبت اورولوژی با این موضوع موافق است و می‌گوید که اگرچه مکمل‌ها محبوب هستند و اغلب ارزان‌تر از داروهای تجویزی هستند، اما تضمینی برای ایمن یا مؤثر بودن آنها وجود ندارد.

مطالعات بسیار کمی در مورد ایمنی داروهای طبیعی برای این اختلال وجود دارد. برخی از درمان ها دارای عوارض جانبی متفاوت از خفیف تا شدید هستند.

علاوه بر این، یک مطالعه قدیمی‌تر منبع معتبر که چهار ماده گیاهی محبوب مورد استفاده را بررسی می‌کند، نشان می‌دهد که در دسترس بودن کنترل‌نشده مواد بالقوه مضر دلیلی برای نگرانی سلامت عمومی است. محققان به این نتیجه رسیدند که مطالعه و نظارت گسترده ضروری است.

لیست زیر به برخی از داروهای طبیعی رایج که مردم برای اختلال نعوظ استفاده می کنند نگاه می کند:

ال آرژنین برای درمان اختلال نعوظ

ال-آرژنین یک اسید آمینه است که بلوک ساختمانی پروتئین است. این یک گشادکننده عروق است، به این معنی که می تواند به باز شدن رگ های خونی کمک کند. در تئوری، این می تواند جریان خون را در آلت تناسلی افزایش دهد و به ایجاد نعوظ کمک کند.

مطالعه ای در سال 2017 گزارش داد که بسیاری از افراد مبتلا دارای سطوح پایین L-arginine هستند که نشان می دهد این دو ممکن است با هم مرتبط باشند.

با این حال، مطالعات علمی ثابت نکرده اند که مصرف مکمل های ال-آرژنین می تواند اختلال نعوظ را درمان کند. قبل از اینکه محققان از ایمنی و اثربخشی این درمان مطلع شوند، تحقیقات بیشتری لازم است.

عوارض جانبی ال آرژنین ممکن است شامل حالت تهوع، گرفتگی معده، فشار خون پایین و افزایش سطح قند خون باشد.

پروپیونیل ال کارنیتین

یک مطالعه قدیمی‌تر در سال 2004 بر روی مردان مبتلا به اختلال نعوظ و دیابت نشان داد که مصرف پروپیونیل-ال-کارنیتین در کنار سیلدنافیل می‌تواند عملکرد نعوظ را بهتر از مصرف سیلدنافیل به تنهایی بهبود بخشد.

با این حال، قبل از اینکه محققان از ایمنی و اثربخشی واقعی این درمان مطلع شوند، مطالعات بیشتری مورد نیاز است.

عوارض جانبی معمولاً خفیف است و می تواند شامل بثورات پوستی، حالت تهوع، اسهال و سوزش سر دل باشد. این ماده ممکن است برای افراد مبتلا به بیماری های عروقی، فشار خون بالا، دیابت یا سیروز کبدی و سایر بیماری ها بی خطر نباشد.

دهیدرواپی آندروسترون

دهیدرواپی آندروسترون به تولید هورمون های جنسی از جمله تستوسترون و استروژن کمک می کند. سطح طبیعی این ماده با افزایش سن کاهش می یابد که ممکن است باعث کاهش عملکرد جنسی شود.

در حالی که برخی از مطالعات منبع مطمئن نشان می دهد که مکمل های دهیدرواپی آندروسترون می توانند به اختلال نعوظ کمک کنند، در حالی که برخی دیگر از منابع مورد اعتماد هیچ مدرکی مبنی بر فواید آنها پیدا نکرده اند.

معمولاً هنگامی که افراد آن را به صورت خوراکی در دوزهای توصیه شده مصرف می کنند، عوارض جانبی کمی ایجاد می کند. عوارض جانبی احتمالی می تواند شامل خستگی، سردرد، آکنه و ضربان قلب نامنظم باشد.

جینکو برای درمان اختلال نعوظ

جینکو بیلوبا ممکن است جریان خون به آلت تناسلی را افزایش دهد، که می تواند میل جنسی را بهبود بخشد و با این اختلال مقابله کند.

با این حال، منبع معتبر مرکز ملی سلامت مکمل و یکپارچه بیان می‌کند که هیچ مدرک محکمی مبنی بر مفید بودن جینکو برای هر بیماری وجود ندارد.

عوارض جانبی این مکمل شامل سردرد، سرگیجه، ناراحتی معده، تپش قلب و یبوست است.

همچنین می تواند خطر خونریزی را افزایش دهد و ممکن است برای افرادی که از داروهای رقیق کننده خون مانند وارفارین (کومادین) استفاده می کنند یا افرادی که دارای سایر اختلالات خونریزی هستند، خطرناک باشد.

جینسینگ برای اختلال نعوظ

جینسینگ یک درمان خانگی محبوب است. برخی از مواد شیمیایی موجود در این گیاه ممکن است باعث آرامش عضلات صاف بدن شده و به ایجاد نعوظ کمک کنند.

یک مطالعه در سال 2012 نشان داد که عصاره توت جینسینگ می تواند به درمان اختلال نعوظ خفیف تا متوسط ​​کمک کند، اگرچه تحقیقات با کیفیت بیشتری برای تأیید این امر ضروری است.

با این حال، یک مطالعه جدیدتر مورد اعتماد به این نتیجه رسید که جینسینگ ممکن است فقط اثرات بی اهمیتی بر عملکرد نعوظ داشته باشد.

شایع ترین عارضه جانبی منبع مورد اعتماد جینسینگ بی خوابی است. سایر عوارض جانبی عبارتند از افزایش ضربان قلب، فشار خون بالا یا پایین و سردرد.

یوهیمبین برای درمان اختلال نعوظ

جزء اصلی پوست درخت آفریقایی، یک داروی غرایز جنسی سنتی است.

یوهیمبین هیدروکلراید، شکل متفاوتی از یوهیمبین، به عنوان داروی نسخه ای برای این اختلال در دسترس است. این محصول متفاوت از مکمل های غذایی ساخته شده از پوست درخت است.

مطالعات یوهیمبین را با عوارض جانبی جدی مانند حمله قلبی و تشنج مرتبط دانسته اند. سایر عوارض جانبی شامل مشکلات معده، اضطراب و فشار خون بالا است.

علف هرز بز شاخدار

یک مطالعه در سال 2010 نشان داد که جزء فعال علف هرز بز شاخی، ایکاریین، در صورت درمان اختلال نعوظ ناشی از آسیب عصبی، ممکن است اثرات مثبتی داشته باشد. با این حال، محققان این مطالعه را بر روی سلول‌های عصبی رشد یافته در آزمایشگاه و موش‌های با اعصاب آسیب دیده انجام دادند.

این مکمل اغلب به خوبی تحمل می شود، اما شواهد کافی برای حمایت از استفاده از آن وجود ندارد. عوارض جانبی می تواند شامل حالت تهوع و ناراحتی شکمی باشد.

تغییر سبک زندگی

فعالیت های خاص یا کمبود فعالیت می تواند بر این اختلال تأثیر بگذارد. افرادی که قبلاً شیوه زندگی یا اقدامات مراقبت از خود زیر را اتخاذ نکرده اند ممکن است متوجه شوند که علائم را بهبود می بخشند

ورزش منظم

ورزش می تواند با بهبود فشار خون، جریان خون، خلق و خو و استقامت به اختلال نعوظ کمک کند. همچنین یک روش موثر برای بهبود سلامت کلی است.

رژیم غذایی سالم

یک رژیم غذایی سالم به حفظ سلامت سیستم گردش خون و بقیه بدن کمک می کند. خوردن یک رژیم غذایی متنوع و غنی از مواد مغذی خطر بیماری قلبی، گرفتگی عروق، چاقی و دیابت را کاهش می دهد که از عوامل خطر این اختلال نع هستند.

کاهش مصرف دخانیات

سیگار یک عامل خطر اصلی برای اختلال نعوظ است زیرا جریان خون به آلت تناسلی را کاهش می دهد. نوشیدن بیش از حد الکل نیز می تواند تأثیر داشته باشد.

مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری منبع معتبر توصیه می کند که مردان مصرف الکل را به دو نوشیدنی در روز و زنان را به یک نوشیدنی در روز محدود کنند.

کاهش استرس

استرس و اضطراب می تواند تأثیر قابل توجهی بر میل جنسی و عملکرد نعوظ داشته باشد. منابع رایج استرس عبارتند از سلامتی، کار، امور مالی و روابط.

درمان های جایگزین

برخی از افراد درمان های جایگزین مانند طب سوزنی و یوگا را برای اختلال امتحان می کنند. مطالعات کمی برای حمایت از اثربخشی آنها برای این بیماری وجود دارد. با این حال، آنها ممکن است به کاهش استرس کمک کنند، که می تواند اختلال را بهبود بخشد.

افراد همچنین ممکن است از اثر دارونما بهره مند شوند. یک مطالعه در سال 2009 نشان داد که مصرف یک قرص دارونما خوراکی علائم اختلال را به اندازه مصرف یک داروی اختلال نعوظ بهبود می بخشد.

داروهای تجویزی

داروهای تجویزی می توانند جریان خون را در آلت تناسلی افزایش دهند. چهار داروی اصلی مورد تایید برای منبع این اختلال عبارتند از:

سیلدنافیل (ویاگرا)
آوانافیل (Stendra)
تادالافیل (سیالیس)
واردنافیل (لویترا)
این داروها که به عنوان مهارکننده‌ها شناخته می‌شوند، عضلات آلت تناسلی را شل می‌کنند تا جریان خون را افزایش دهند.

عوارض جانبی داروهای تجویزی اختلال نعوظ می تواند شامل منبع مورد اعتماد باشد:

سردرد
گرفتگی بینی
سوء هاضمه
داروهای تجویزی اختلال نعوظ برای همه، از جمله افرادی که فشار خون بسیار پایین، فشار خون بالا کنترل نشده، یا بیماری کبدی یا کلیوی دارند، ایمن نیستند.

افرادی که از داروهای حاوی نیترات استفاده می کنند نیز باید از این داروها اجتناب کنند.

درمان های گفتاری

روانشناسی یا سلامت عاطفی فرد می تواند تأثیر قابل توجهی بر عملکرد جنسی از جمله اختلال نعوظ داشته باشد.

این شامل شرایط سلامت روان مانند افسردگی یا اضطراب می شود. تجربیات منفی در گذشته نیز می تواند بر عملکرد جنسی فعلی فرد تأثیر بگذارد.

صحبت با یک متخصص سلامت روان، مانند یک مشاور یا روانشناس، اغلب می تواند به افراد کمک کند تا بر استرس ها و اضطراب های مرتبط با رابطه جنسی، روابط و سایر زمینه های زندگی غلبه کنند.

دستگاه های اختلال نعوظ

دستگاه‌های فیزیکی مختلف نیز می‌توانند به افراد منبع مطمئن کمک کنند نعوظ داشته باشند و حفظ کنند. به عنوان مثال، دستگاه های خلاء پمپ های مکانیکی هستند که با کشیدن خون به آلت تناسلی، نعوظ ایجاد می کنند. از طرف دیگر، افراد می توانند حلقه ها را امتحان کنند، این حلقه ها نوارهایی هستند که فرد برای حفظ نعوظ در اطراف قاعده آلت تناسلی خود قرار می دهد.

مراجعه به پزشک

اگر فردی به طور منظم را تجربه می کند، باید با یک متخصص مراقبت های بهداشتی صحبت کند.

اگر ترجیح می دهند با پزشک صحبت نکنند، ممکن است افراد بخواهند داروهای خانگی مانند ورزش منظم، کاهش مصرف الکل و اجتناب از سیگار کشیدن را امتحان کنند. آنها همچنین ممکن است ترجیح دهند با یک متخصص بهداشت روان صحبت کنند و صحبت درمانی را برای اختلال امتحان کنند.

توجه به این نکته مهم است که داروهای اختلال نعوظ و داروهای طبیعی برای اختلال نعوظ می توانند عوارض جانبی جدی ایجاد کنند. همچنین خطر تداخل با داروهای موجود وجود دارد. بنابراین، یک فرد همیشه باید قبل از مصرف هر چیزی برای درمان اختلال نعوظ با پزشک صحبت کند.

خلاصه

راه های ممکن زیادی برای درمان علائم اختلال نعوظ وجود دارد و بهترین گزینه ها به علت زمینه ای بستگی دارد.

در صورت امکان، فرد باید قبل از مصرف مکمل های جدید یا داروها با یک متخصص مراقبت های بهداشتی صحبت کند، زیرا ممکن است عوارض جانبی داشته باشد و با داروهای موجود تداخل داشته باشد.