هپاتیت B یک عفونت جدی کبدی است که توسط ویروس هپاتیت B (HBV) ایجاد می شود. برای اکثر افراد،این بیماری کوتاه مدت است که به آن حاد نیز می گویند. هپاتیت B حاد کمتر از شش ماه طول می کشد. اما برای برخی دیگر، عفونت بیش از شش ماه طول می کشد و مزمن نامیده می شود. هپاتیت مزمن B خطر نارسایی کبد، سرطان کبد و اسکار جدی کبد به نام سیروز را افزایش می دهد.
اکثر بزرگسالان مبتلا به این بیماری بطور کامل بهبود می یابند، حتی اگر آنها بد باشد. نوزادان و کودکان بیشتر در معرض ابتلا به عفونت مزمن و طولانی مدت ویروس هپاتیت B هستند.
یک واکسن می تواند از عفونت با ویروس هپاتیت B جلوگیری کند. برای کسانی که مبتلا می شوند، درمان به حاد یا مزمن بودن عفونت بستگی دارد. برخی افراد به دارو نیاز دارند. سایرین که آسیب جدی کبدی ناشی از عفونت مزمن دارند، نیاز به پیوند کبد دارند.
علائم
شما می توانید آنها را تا دو هفته پس از آلوده شدن متوجه شوید. برخی از افراد مبتلا به هپاتیت B حاد یا مزمن ممکن است هیچ علامتی نداشته باشند، به ویژه کودکان خردسال.
هپاتیت B ممکن است شامل علائم زیر باشد:
درد در ناحیه معده که به آن شکم نیز می گویند.
ادرار تیره
تب
درد مفاصل
از دست دادن اشتها
ناراحتی معده و استفراغ
ضعف و خستگی مفرط
یرقان که زردی سفیدی چشم و پوست است.
علت هپاتیت B
هپاتیت B توسط ویروس هپاتیت B (HBV) ایجاد می شود. ویروس از طریق خون، مایع منی یا سایر مایعات بدن از فردی به فرد دیگر منتقل می شود. با عطسه یا سرفه پخش نمی شود.
راه های رایج انتقال HBV عبارتند از:
تماس جنسی. در صورت داشتن رابطه جنسی با فردی که آلوده است و از کاندوم استفاده نمی کنید، ممکن است به این بیماری مبتلا شوید. اگر خون، بزاق، مایع منی یا مایعات واژن فرد وارد بدن شما شود، ویروس می تواند به شما منتقل شود.
سوزن های مشترک HBV به راحتی از طریق سوزن ها و سرنگ هایی که با خون آلوده آلوده شده اند پخش می شود.
سوزن های تصادفی. هپاتیت B یک نگرانی برای کارکنان مراقبت های بهداشتی و هر کسی است که با خون انسان تماس دارد.
فرد باردار تا نوزاد. افراد حامله آلوده به HBV می توانند این ویروس را در حین زایمان به نوزادان خود منتقل کنند. اما تقریباً در همه موارد می توان نوزاد را برای جلوگیری از ابتلا به این بیماری واکسینه کرد.
هپاتیت B حاد در مقابل مزمن
عفونت HBV ممکن است کوتاه مدت باشد که حاد نیز نامیده می شود. یا ممکن است مدت زیادی طول بکشد که به عنوان مزمن نیز شناخته می شود.
عفونت حاد HBV کمتر از شش ماه طول می کشد. سیستم ایمنی بدن شما احتمالا می تواند ویروس هپاتیت B را از بدن شما پاک کند. طی چند ماه باید به طور کامل بهبود پیدا کنید. اکثر افرادی که در بزرگسالی به عفونت HBV مبتلا می شوند، عفونت حاد دارند. اما این می تواند منجر به عفونت مزمن شود.
عفونت مزمن HBV شش ماه یا بیشتر طول می کشد. به این دلیل باقی می ماند که سیستم ایمنی نمی تواند با عفونت مبارزه کند. عفونت مزمن ویروس هپاتیت B ممکن است تا آخر عمر ادامه داشته باشد. می تواند منجر به بیماری های جدی مانند سیروز و سرطان کبد شود. برخی از افراد مبتلا به هپاتیت B مزمن ممکن است هیچ علامتی نداشته باشند. برخی ممکن است خستگی مداوم و علائم خفیف هپاتیت حاد داشته باشند.
هرچه سن شما در هنگام ابتلا به این بیماری کمتر باشد، خطر مزمن شدن این بیماری بیشتر است. این امر به ویژه در مورد نوزادان یا کودکان کمتر از 5 سال صادق است. هپاتیت B مزمن ممکن است برای چندین دهه شناسایی نشود تا زمانی که فرد به دلیل بیماری کبدی بسیار بیمار شود.
تشخیص هپاتیت B
یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی از شما در مورد علائم شما می پرسد و یک معاینه فیزیکی انجام می دهد. آنها از شما خواهند پرسید که آیا سابقه خانوادگی بیماری کبدی دارید یا خیر. آنها ممکن است بپرسند که آیا:
کار شما شما را در معرض ویروس قرار می دهد
شما از داروهای داخل وریدی (IV) استفاده می کنید
شما با افرادی که ممکن است این بیماری را داشته باشند رابطه جنسی محافظت نشده دارید
ممکن است در پاسخ به این سوالات بسیار شخصی تردید داشته باشید. ارائه‌دهنده شما می‌داند که پاسخ به آنها ممکن است سخت باشد. اما آنها فقط از آنها می خواهند که وضعیت شما را درک کنند تا بتوانند به شما کمک کنند.
آزمایش هایی برای تشخیص این بیماری
ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما انجام خواهد داد:
آزمایش خون که نشان می دهد هپاتیت B حاد یا مزمن دارید
تست‌های تصویربرداری مانند الاستوگرافی که می‌تواند تشخیص دهد که آیا سیروز دارید (بافت اسکار در کبد)
بیوپسی کبد اگر ارائه دهنده شما اطلاعات بیشتری در مورد کبد شما نسبت به آزمایش خون و تصویربرداری می خواهد
درمان های هپاتیت B
بسته به شرایط شما متفاوت خواهد بود که ممکن است شامل موارد زیر باشد:
درمان پیشگیرانه
این درمان زمانی است که ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی برای پیشگیری از بیماری به شما دارو می دهند. اگر در 24 ساعت گذشته در معرض ویروس قرار گرفته اید، ارائه دهندگان درمان پیشگیرانه را تجویز می کنند. داروها عبارتند از:
واکسیناسیون هپاتیت B این یک سری واکسیناسیون هپاتیت B است.
گلوبولین ایمنی هپاتیت B (HBIG). این دارو حاوی آنتی بادی هایی است که از بدن شما در برابر ویروس ها و باکتری ها محافظت می کند.
درمان هپاتیت B حاد
درمان خاصی برای هپاتیت B حاد وجود ندارد. در صورت بروز اسهال زیاد و داشتن اسهال، ممکن است پزشک به شما مایعات IV بدهد. مایعات از کم آبی بدن جلوگیری می کند. کم آبی بدن زمانی است که مقدار زیادی مایعات بدن را از دست می دهید که بدن شما نمی تواند آنطور که باید کار کند.
درمان هپاتیت B مزمن
درمان این بیماری بسته به علائم و سلامت کلی شما متفاوت است. گزینه های درمانی عبارتند از:
نظارت. این ممکن است ترسناک به نظر برسد. اما این فقط به این معنی است که ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما سلامت کلی شما را تحت نظر دارد. هر سه تا شش ماه یک بار قرار ملاقات های بعدی خواهید داشت. ارائه‌دهنده شما ممکن است آزمایش‌های خون و تصویربرداری را برای جستجوی علائم ویروس انجام دهد.
دارو. ارائه دهنده شما ممکن است داروهای ضد ویروسی یا تعدیل کننده های ایمنی را تجویز کند. این داروها خطر انتقال بیماری را به شخص دیگری کاهش می دهند. این داروها را تا آخر عمر مصرف خواهید کرد.
عمل جراحی. در صورتی که هپاتیت B باعث سرطان شود، پزشک ممکن است جراحی را برای برداشتن بخشی از کبد شما توصیه کند. در صورت انجام عمل جراحی برای برداشتن کل کبد، ممکن است به پیوند کبد نیاز داشته باشید.
عوامل خطر
ویروس هپاتیت B از طریق تماس با خون، مایع منی یا سایر مایعات بدن فرد آلوده منتشر می شود. خطر عفونت HBV در شما افزایش می یابد اگر:
بدون کاندوم با چندین شریک جنسی یا با فردی که به HBV آلوده است، رابطه جنسی داشته باشید.
در حین استفاده از داروهای تزریق شده به رگ، سوزن ها را به اشتراک بگذارید.
مرد به دنیا می آیند و با مردان رابطه جنسی دارند.
با کسی که عفونت مزمن HBV دارد زندگی کنید.
شغلی داشته باشید که شما را در معرض خون انسان قرار دهد.
هپاتیت C یا HIV داشته باشید.
درمان دیالیز دریافت کنید.
در زندان هستند یا بوده اند.
نیاز به مصرف داروهایی که می تواند سیستم ایمنی بدن را تضعیف کند، مانند شیمی درمانی.
به مناطقی با نرخ بالای عفونت HBV مانند آسیا، جزایر اقیانوس آرام، آفریقا و اروپای شرقی سفر کنید.
عوارض
ابتلا به عفونت مزمن HBV می تواند منجر به بیماری های جدی به نام عوارض شود. این موارد عبارتند از:
زخم کبد که سیروز نیز نامیده می شود. تورمی که التهاب نامیده می شود با هپاتیت B مرتبط است. این التهاب می تواند منجر به سیروز شود که ممکن است مانع از عملکرد کبد شود.
سرطان کبد. خطر ابتلا به سرطان کبد در افراد مبتلا به هپاتیت B مزمن بیشتر است.
نارسایی کبد. نارسایی حاد کبد وضعیتی است که در آن عملکردهای حیاتی کبد از کار می افتد. هنگامی که این اتفاق می افتد، پیوند کبد برای زنده ماندن لازم است.
افزایش ناگهانی سطح ویروس هپاتیت B. در برخی از افراد مبتلا به هپاتیت B مزمن، سطح ویروس پایین است یا هنوز با آزمایش‌ها مشخص نشده است. اگر ویروس به سرعت شروع به کپی برداری از خود کند، آزمایش ها ممکن است این افزایش را تشخیص دهند یا ویروس را پیدا کنند. به این حالت فعال شدن مجدد ویروس می گویند. می تواند منجر به آسیب کبدی یا حتی نارسایی کبد شود.
فعال‌سازی مجدد بر افرادی تأثیر می‌گذارد که سیستم ایمنی ضعیفی دارند که به آن سیستم ایمنی سرکوب‌شده نیز می‌گویند. این شامل افرادی می شود که از داروهایی استفاده می کنند که سیستم ایمنی را تضعیف می کنند، مانند کورتیکواستروئیدها با دوز بالا یا شیمی درمانی. قبل از مصرف این داروها، باید از نظر هپاتیت B مورد آزمایش قرار بگیرید. اگر آزمایش نشان داد که شمامبتلا هستید، قبل از شروع این داروها به یک متخصص کبدمراجعه کنید.
شرایط دیگر. افراد مبتلا به هپاتیت B مزمن ممکن است دچار بیماری کلیوی یا التهاب عروق خونی شوند.
هپاتیت B در بارداری
توصیه می شود که همه زنان باردار در اوایل بارداری آزمایش خون برای هپاتیت B انجام دهند.
اگراین بیماری را دارید و باردار هستید، درمان ها می توانند خطر انتقال به نوزاد را کاهش دهند.
راه های مهم برای جلوگیری از گسترش هپاتیت B عبارتند از:
واکسیناسیون تمام افراد نزدیک شما (اعضای خانواده و تماس های جنسی)
رابطه جنسی ایمن (از کاندوم استفاده کنید) تا زمانی که تماس های جنسی شما به طور کامل واکسینه نشده و ایمن شوند، انجام دهید
خون، اعضا یا بافت بدن اهدا نکنید
اجازه ندهید خون شما با شخص دیگری تماس پیدا کند (بریدگی ها را بپوشانید، نشت خون را با سفید کننده تمیز کنید)
به کارکنان مراقبت های بهداشتی (از جمله دندانپزشکان) اطلاع دهید
اگر کار شما شامل پتانسیل انتشار خون یا سایر مایعات بدن شما به افراد دیگر است، وضعیت خود را با پزشک خود در میان بگذارید
واکسن هپاتیت B برای محافظت در برابر عفونت ایمن و موثر است و از هر 100 نفر واکسینه شده، 95 نفر از آنها محافظت می کند.
اگر در کودکی علیه هپاتیت B واکسینه نشده‌اید، یا اگر مطمئن نیستید که واکسینه شده‌اید، با پزشک خود در مورد اینکه آیا به واکسن جبرانی نیاز دارید یا خیر صحبت کنید.
پیشگیری
واکسن هپاتیت B راه اصلی پیشگیری از عفونت با HBV است. واکسن به صورت دو واکسن به فاصله یک ماه یا سه یا چهار واکسن در مدت شش ماه تزریق می شود. تعداد واکسن های شما بستگی به نوع واکسن هپاتیت B دارد. شما نمی توانید هپاتیت B را از طریق واکسن دریافت کنید.
اگر در کودکی یا کودکی واکسینه نشده‌اید، کمیته همچنان واکسن را برای همه افراد تا سن 59 سالگی توصیه می‌کند. اگر 60 سال یا بیشتر دارید و واکسن نزده‌اید، اگر در معرض خطر قرار گرفتن در معرض ویروس هستید، واکسن را دریافت کنید. افراد 60 سال و بالاتر که واکسینه نشده اند و در معرض خطر بالایی نیستند نیز می توانند واکسن را دریافت کنند.
واکسن هپاتیت B به شدت برای موارد زیر توصیه می شود:
نوزادان.
کودکان و نوجوانانی که در بدو تولد واکسینه نشده اند.
کسانی که در مراکزی برای افراد دارای ناتوانی های رشدی کار می کنند یا زندگی می کنند.
افرادی که با فردی که هپاتیت B دارد زندگی می کنند.
کارکنان مراقبت های بهداشتی، کارکنان اورژانس و سایر افرادی که با خون تماس دارند.
هر کسی که دارای یک عفونت مقاربتی از جمله HIV است.
افرادی که چندین شریک جنسی دارند.
شرکای جنسی فردی که هپاتیت B دارد.
افرادی که مواد مخدر خیابانی تزریق می کنند یا سرنگ و سوزن مشترک دارند.
افراد مبتلا به بیماری مزمن کبدی.
افراد مبتلا به بیماری کلیوی در مرحله نهایی.
مسافرانی که قصد دارند به مناطقی از جهان با میزان عفونت HBV بالا بروند.
راه های دیگر برای کاهش خطر ابتلا
وضعیت HBV هر شریک جنسی را بدانید. بدون کاندوم رابطه جنسی نداشته باشید مگر اینکه بدانید شریک زندگی شما هپاتیت B یا سایر عفونت های مقاربتی ندارد.
اگر از وضعیت سلامت شریک زندگی خود اطلاعی ندارید، هر بار که رابطه جنسی دارید از کاندوم جدید لاتکس یا پلی اورتان استفاده کنید. کاندوم می تواند خطر ابتلا به HBV را کاهش دهد، اما به طور کامل از شر این خطر خلاص نمی شود.
از مواد مخدر خیابانی استفاده نکنید اگر از مواد مخدر استفاده می کنید، برای ترک آن کمک بگیرید. اگر نمی توانید متوقف کنید، هر بار که دارو تزریق می کنید از یک سوزن استریل استفاده کنید. هرگز سوزن مشترک نکنید.
در مورد سوراخ کردن بدن و خالکوبی احتیاط کنید. اگر می خواهید پیرسینگ یا خالکوبی انجام دهید، به دنبال یک فروشگاه معتبر باشید. در مورد نحوه تمیز کردن تجهیزات بپرسید. اطمینان حاصل کنید که کارکنان از سوزن های استریل استفاده می کنند. اگر نمی توانید پاسخ دریافت کنید، به دنبال فروشگاه دیگری باشید.
قبل از سفر در مورد واکسن هپاتیت B سوال کنید. اگر به منطقه ای سفر می کنید که این بیماری در آن شایع است، از قبل از متخصص مراقبت های بهداشتی خود در مورد واکسن هپاتیت B سوال کنید. معمولاً در یک سری سه شات در یک دوره شش ماهه انجام می شود.
پاسخ دهید