سرطان رحم شامل دو نوع سرطان است: سرطان آندومتر (شایع‌تر) و سارکوم رحم (نادر). علائم سرطان رحم شامل خونریزی بین دوره‌های قاعدگی یا بعد از یائسگی است. درمان اغلب شامل هیسترکتومی برای برداشتن رحم است.
سرطان رحم چقدر شایع است؟
در ایالات متحده، سرطان آندومتر شایع‌ترین سرطانی است که سیستم تولید مثل زنان را تحت تأثیر قرار می‌دهد. سرطان آندومتر عمدتاً پس از یائسگی ایجاد می‌شود. حدود ۳٪ از زنان در مقطعی از زندگی خود، سرطان رحم را تشخیص می‌دهند. هر ساله حدود ۶۵۰۰۰ زن تشخیص داده می‌شوند.
علائم سرطان رحم
علائم سرطان رحم می‌تواند شبیه علائم بسیاری از بیماری‌ها باشد. این امر به ویژه در مورد سایر بیماری‌هایی که اندام‌های تولید مثل را تحت تأثیر قرار می‌دهند، صادق است. اگر متوجه درد غیرمعمول یا خونریزی نامنظم واژینال شدید، با پزشک خود صحبت کنید. تشخیص دقیق مهم است تا بتوانید درمان مناسب را دریافت کنید.
علائم سرطان آندومتر یا سارکوم رحم عبارتند از:
خونریزی واژینال بین دوره‌های قاعدگی قبل از یائسگی
خونریزی واژینال یا لکه‌بینی بعد از یائسگی، حتی به مقدار کم
درد یا گرفتگی عضلات در ناحیه پایین شکم، درست زیر شکم
ترشحات رقیق سفید یا شفاف واژن در صورت یائسگی
خونریزی واژینال بسیار طولانی، شدید یا مکرر در صورت بالای ۴۰ سال بودن
چه چیزی باعث سرطان رحم می‌شود؟
محققان از علت دقیق سرطان رحم مطمئن نیستند. اتفاقی می‌افتد که باعث ایجاد تغییراتی در سلول‌های رحم شما می‌شود. سلول‌های جهش‌یافته به طور غیرقابل کنترلی رشد و تکثیر می‌شوند که می‌تواند توده‌ای به نام تومور را تشکیل دهد.
برخی عوامل خطر می‌توانند احتمال ابتلا به سرطان رحم را افزایش دهند. اگر در معرض خطر بالایی هستید، با پزشک خود در مورد اقداماتی که می‌توانید برای محافظت از سلامت خود انجام دهید صحبت کنید.
عوامل خطر سرطان رحم
عوامل خطر متعددی برای سرطان آندومتر وجود دارد. بسیاری از آنها به تعادل بین استروژن و پروژسترون مربوط می‌شوند. این عوامل خطر شامل چاقی، بیماری به نام سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) یا مصرف استروژن بدون رقیب (مصرف استروژن بدون مصرف پروژسترون نیز) است. اختلال ژنتیکی سندرم لینچ یکی دیگر از عوامل خطر غیرمرتبط با هورمون‌ها است.
عوامل خطر عبارتند از:
سن، سبک زندگی و سابقه خانوادگی
سن: با افزایش سن، احتمال ابتلا به سرطان رحم افزایش می‌یابد. اکثر سرطان‌های رحم بعد از 50 سالگی رخ می‌دهند.
رژیم غذایی سرشار از چربی حیوانی: رژیم غذایی پرچرب می‌تواند خطر ابتلا به چندین سرطان، از جمله سرطان رحم را افزایش دهد. غذاهای چرب همچنین کالری بالایی دارند که می‌تواند منجر به چاقی شود.
سابقه خانوادگی: برخی از افراد اختلالات ژنتیکی را به ارث می‌برند که خطر ابتلا به سرطان را افزایش می‌دهد. افراد مبتلا به سندرم لینچ یا سرطان کولورکتال غیرپولیپوز ارثی (HNPCC)، خطر ابتلا به سرطان آندومتر و سایر انواع سرطان را افزایش می‌دهند. سایر بیماری‌ها
دیابت: این بیماری اغلب با چاقی، یک عامل خطر برای سرطان، مرتبط است. اما برخی مطالعات نشان می‌دهند که ارتباط مستقیم‌تری بین دیابت و سرطان رحم نیز وجود دارد.
چاقی (داشتن وزن اضافی بدن): برخی از هورمون‌ها توسط بافت چربی به استروژن تبدیل می‌شوند و خطر سرطان رحم را افزایش می‌دهند. هرچه میزان بافت چربی بیشتر باشد، تأثیر آن بر سطح استروژن بیشتر است.
بیماری‌های تخمدان: افرادی که تومورهای تخمدانی خاصی دارند، سطح استروژن بالا و سطح پروژسترون پایینی دارند. این تغییرات هورمونی می‌تواند خطر سرطان رحم را افزایش دهد.
تاریخچه قاعدگی و تولید مثل
قاعدگی زودرس: اگر قاعدگی شما قبل از ۱۲ سالگی شروع شده باشد، خطر ابتلا به سرطان رحم ممکن است افزایش یابد. به این دلیل است که رحم شما سال‌های بیشتری در معرض استروژن قرار می‌گیرد.
یائسگی دیررس: به طور مشابه، اگر یائسگی بعد از ۵۰ سالگی رخ دهد، خطر نیز افزایش می‌یابد. رحم شما مدت طولانی‌تری در معرض استروژن قرار می‌گیرد.
طولانی بودن دوره قاعدگی: تعداد سال‌های قاعدگی ممکن است از سن شما در زمان شروع یا پایان قاعدگی مهم‌تر باشد.
باردار نشدن: افرادی که باردار نشده‌اند، خطر بیشتری دارند. درمان‌های قبلی برای سایر بیماری‌ها
پرتودرمانی قبلی لگن: پرتودرمانی لگن برای درمان سایر سرطان‌ها می‌تواند به DNA سلول آسیب برساند. این آسیب ممکن است خطر ابتلا به نوع دوم سرطان را افزایش دهد.
درمان جایگزینی استروژن: برخی از افراد برای تسکین علائم یائسگی تحت درمان استروژن قرار می‌گیرند. دریافت ERT بدون پروژسترون شما را در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به سرطان رحم قرار می‌دهد.
استفاده از تاموکسیفن: افراد ممکن است این دارو را برای درمان سرطان سینه دریافت کنند. این دارو مانند استروژن در رحم عمل می‌کند و می‌تواند خطر ابتلا به سرطان رحم را افزایش دهد.
تشخیص سرطان رحم
آزمایش‌هایی برای تشخیص سرطان رحم عبارتند از:
معاینه فیزیکی
پزشک ممکن است شکم شما را از نظر تورم بررسی کند. برای بررسی رحم، پزشک دو انگشت خود را در داخل واژن قرار می‌دهد و شکم شما را فشار می‌دهد، یا ممکن است از ابزاری (اسپکولوم) که دیواره‌های واژن را از هم جدا می‌کند استفاده کند (شبیه به آزمایش غربالگری دهانه رحم).
سونوگرافی لگن
سونوگرافی لگن از امواج صوتی برای ایجاد تصویری از رحم و تخمدان‌های شما استفاده می‌کند. امواج صوتی وقتی به چیزی متراکم مانند تومور یا اندام برخورد می‌کنند، اکو می‌شوند. سپس یک کامپیوتر از این اکوها تصویر می‌سازد. سونوگرافی لگن را می‌توان به دو روش انجام داد و اغلب هر دو نوع را در یک جلسه انجام می‌دهید. سونوگرافی لگن معمولاً بین ۱۵ تا ۳۰ دقیقه طول می‌کشد. اگر چیزی غیرمعمول به نظر برسد، پزشک ممکن است بیوپسی را پیشنهاد کند.
سونوگرافی شکم
برای گرفتن تصاویر خوب از تخمدان‌ها و رحم در سونوگرافی شکم، باید مثانه پر باشد، بنابراین از شما خواسته می‌شود قبل از قرار ملاقات آب بنوشید. تکنسینی به نام سونوگرافیست، دستگاه کوچکی به نام مبدل را روی شکم شما حرکت می‌دهد.
سونوگرافی واژینال
برای سونوگرافی واژینال نیازی به مثانه پر نیست. سونوگرافیست یک مبدل را وارد واژن شما می‌کند. ممکن است سونوگرافی برای شما ناراحت کننده باشد، اما نباید دردناک باشد.
اگر در مورد انجام سونوگرافی احساس ناراحتی یا خجالت می‌کنید، از قبل با تکنسین صحبت کنید. می‌توانید درخواست کنید که سونوگرافیست زن باشد یا شخص دیگری در اتاق با شما باشد.
بیوپسی آندومتر
بیوپسی آندومتر در مطب متخصص انجام می‌شود. یک لوله بلند و نازک (پیپل) وارد واژن شما می‌شود تا به آرامی سلول‌ها را از پوشش رحم مکش کند. سلول‌ها به یک پاتولوژیست ارسال می‌شوند که آنها را زیر میکروسکوپ بررسی می‌کند. ممکن است ناراحتی شبیه به گرفتگی‌های قاعدگی وجود داشته باشد، بنابراین پزشک شما ممکن است قبل از عمل، مصرف داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن را پیشنهاد کند.
هیستروسکوپی و بیوپسی
هیستروسکوپ وسیله‌ای شبیه تلسکوپ است که از طریق واژن به رحم شما وارد می‌شود و به متخصص زنان یا متخصص سرطان زنان اجازه می‌دهد تا داخل رحم شما را ببیند. در طول این روش، بافت نیز می‌تواند برداشته شود (بیوپسی) و برای آزمایش‌های بیشتر به آزمایشگاه ارسال شود.
آزمایش خون و ادرار
آزمایش خون و ادرار ممکن است برای ارزیابی سلامت عمومی شما و تصمیم‌گیری در مورد درمان استفاده شود.
آزمایش‌های دیگر
اگر سرطان در رحم شما تشخیص داده شود، ممکن است اسکن‌های دیگری مانند اشعه ایکس، سی‌تی‌اسکن یا اسکن MRI برای بررسی گسترش سرطان به سایر قسمت‌های بدن شما انجام شود. برای انواع خاصی از سرطان رحم، مانند سارکوم، ممکن است از اسکن PET استفاده شود.
پس از تشخیص سرطان رحم
پس از تشخیص سرطان رحم، ممکن است احساس شوک، ناراحتی، اضطراب یا سردرگمی کنید. اینها واکنش‌های طبیعی هستند. تشخیص سرطان رحم بر هر فرد تأثیر متفاوتی می‌گذارد. برای اکثر افراد، این دوران سختی خواهد بود، با این حال برخی از افراد می‌توانند به فعالیت‌های روزمره خود ادامه دهند.
ممکن است صحبت در مورد گزینه‌های درمانی خود با پزشکان، خانواده و دوستان مفید باشد. سؤال بپرسید و تا جایی که احساس می‌کنید نیاز دارید اطلاعات کسب کنید. این به شما بستگی دارد که چقدر می‌خواهید در تصمیم‌گیری در مورد درمان خود مشارکت داشته باشید.
درمان سرطان رحم
برای اکثر زنان مبتلا به سرطان رحم، جراحی تنها درمان مورد نیاز خواهد بود، به خصوص اگر سرطان در مراحل اولیه تشخیص داده شود و به سایر قسمت‌های بدن گسترش نیافته باشد.
جراحی (هیسترکتومی و سالپنگواوفورکتومی دو طرفه)
رایج‌ترین نوع درمان سرطان رحم، برداشتن جراحی رحم و دهانه رحم است. این عمل هیسترکتومی کامل نامیده می‌شود. اگر لوله‌های فالوپ و هر دو تخمدان نیز برداشته شوند، سالپنگواوفورکتومی دو طرفه نامیده می‌شود.
تخمدان‌ها اغلب برای کاهش خطر بازگشت سرطان برداشته می‌شوند، زیرا تخمدان‌ها استروژن تولید می‌کنند، هورمونی که ممکن است باعث رشد سرطان شود.
این جراحی می‌تواند از طریق برشی در شکم (لاپاراتومی) یا با استفاده از جراحی سوراخ کلید (جراحی لاپاروسکوپی) انجام شود. به شما بیهوشی عمومی داده می‌شود. در طول عمل، جراح ممکن است در صورت گسترش سرطان، بافت اضافی را بردارد یا غدد لنفاوی لگن شما را بردارد.
برای زنانی که قبل از درمان یائسه نشده بودند و سپس سالپنگواوفورکتومی دو طرفه انجام می‌دهند، با برداشتن تخمدان‌های خود یائسگی را تجربه خواهند کرد. بنابراین، اگر نگران تأثیر جراحی بر باروری خود هستید، مهم است که قبل از شروع درمان با متخصص خود صحبت کنید.
تیم درمان به شما در مورد نحوه مراقبت از خود پس از جراحی، از جمله اجتناب از بلند کردن اجسام، رانندگی و رابطه جنسی برای مدت کوتاهی در طول دوره بهبودی، توصیه‌هایی خواهد کرد.
پرتودرمانی (رادیوتراپی)
پرتودرمانی، استفاده از اشعه ایکس برای از بین بردن یا آسیب رساندن به سلول‌های سرطانی، معمولاً به عنوان یک درمان اضافی برای کاهش احتمال بازگشت سرطان استفاده می‌شود. اگر حال شما برای جراحی به اندازه کافی خوب نیست، ممکن است به عنوان درمان اصلی توصیه شود.
پرتودرمانی یا به صورت خارجی انجام می‌شود، جایی که یک دستگاه، اشعه را به سمت سرطان و بافت اطراف آن هدایت می‌کند؛ یا از داخل بدن (براکی‌تراپی)، جایی که مواد رادیواکتیو در لوله‌های نازک قرار داده شده و در نزدیکی سرطان قرار می‌گیرند.
پرتودرمانی در ناحیه لگن ممکن است باعث یائسگی شود، بنابراین، اگر نگران تأثیر درمان بر باروری خود هستید، مهم است که قبل از شروع درمان، نگرانی‌های خود را با تیم درمانی خود مطرح کنید.
هورمون درمانی
هورمون درمانی معمولاً در صورت گسترش سرطان یا عود (بازگشت) سرطان تجویز می‌شود. همچنین گاهی اوقات در صورتی که جراحی گزینه مناسبی نباشد، استفاده می‌شود. پروژسترون درمان هورمونی اصلی برای زنان مبتلا به سرطان رحم است و به صورت قرص یا تزریقی توسط پزشک عمومی یا پرستار در دسترس است. این دارو به کوچک شدن برخی از سرطان‌ها و کنترل علائم کمک می‌کند.
شیمی درمانی
شیمی درمانی برای درمان انواع خاصی از سرطان رحم، یا زمانی که سرطان پس از جراحی یا رادیوتراپی عود می‌کند، یا اگر سرطان به درمان هورمونی پاسخ نمی‌دهد، استفاده می‌شود. می‌توان از آن برای کنترل سرطان و تسکین علائم استفاده کرد. معمولاً به صورت دارویی که به صورت داخل وریدی (داخل وریدی) تزریق می‌شود، تجویز می‌شود. پزشک دوره درمان شیمی درمانی و مدت زمان آن را توضیح خواهد داد.
ایمونوتراپی
ایمونوتراپی نوعی درمان دارویی است که از سیستم ایمنی بدن برای مبارزه با سرطان استفاده می‌کند. یک داروی ایمونوتراپی به نام پمبرولیزوماب (که در ترکیب با داروی درمان هدفمند لنواتینیب استفاده می‌شود، به زیر مراجعه کنید) ممکن است برای برخی از افراد مبتلا به سرطان آندومتر که گسترش یافته یا دیگر به درمان با شیمی درمانی پاسخ نمی‌دهد، گزینه‌ای باشد.
درمان هدفمند
درمان هدفمند یک درمان دارویی است که به ویژگی‌های خاص سلول‌های سرطانی حمله می‌کند تا رشد و گسترش سرطان را متوقف کند. یک داروی درمان هدفمند به نام لنواتینیب ممکن است برای درمان سرطان آندومتر که گسترش یافته یا عود کرده است یا برای افزایش اثربخشی ایمونوتراپی استفاده شود.
مراقبت تسکینی
در برخی موارد سرطان رحم، تیم پزشکی شما ممکن است در مورد مراقبت تسکینی با شما صحبت کند. مراقبت تسکینی با هدف بهبود کیفیت زندگی شما با کاهش علائم سرطان انجام می‌شود.
درمان تسکینی علاوه بر کاهش سرعت گسترش سرطان رحم، می‌تواند درد را تسکین داده و به مدیریت سایر علائم کمک کند. درمان ممکن است شامل پرتودرمانی، شیمی درمانی یا سایر درمان‌های دارویی باشد.
آیا لازم است تخمدان‌هایم برداشته شود؟
بسیاری از زنانی که سرطان رحم دارند، نیاز به برداشتن تخمدان‌هایشان دارند. اما برداشتن تخمدان‌ها به این معنی است که اگر هنوز یائسه نشده‌اید، یائسه خواهید شد. اگر کمتر از ۴۵ سال سن دارید و در دوران پیش از یائسگی هستید، با تیم مراقبت خود صحبت کنید تا ببینید آیا باید تخمدان‌های خود را نگه دارید یا خیر.
پیشگیری از سرطان رحم
اغلب اوقات، شما نمی‌توانید از سرطان رحم جلوگیری کنید. اما می‌توانید با انجام اقدامات زیر، خطر ابتلا به آن را کاهش دهید:
مدیریت دیابت
حفظ وزن سالم برای شما
صحبت با پزشک در مورد استفاده از داروهای ضدبارداری هورمونی مبتنی بر پروژسترون یا ترکیبی از استروژن و پروژسترون. این داروها می‌توانند تا حدودی در برابر سرطان رحم محافظت ایجاد کنند.